Hoe Lisa de politiezichtbaar maakt

Ze studeerde Redactiemedewerker aan het GLR en rondde daarna HBO Journalistiek af in Utrecht. Inmiddels maakt ze podcasts, schrijft ze scripts en loopt ze mee met politiediensten om de verhalen achter het uniform vast te leggen. ‘Ik wil laten zien dat er mensen achter het uniform zitten,’ zegt ze. ‘Verhalen zijn een manier om het vertrouwen van burgers te winnen.’ Lisa Bakker (26) is socialmediaredacteur bij de Nationale Politie.

Lisa begon op het vmbo, stroomde door van basis naar kader en ontdekte al snel haar liefde voor schrijven. ‘Dat was echt mijn passie’, vertelt ze. ‘In de vierde zag ik de opleiding Redactiemedewerker bij het GLR. Op de open dag werd gezegd dat het lastig was om binnen te komen, want ze zochten vooral studenten met een theoretische leerweg. Na een extra toelatingsopdracht mocht ik toch instromen op mbo 4. Dat was een fijne bevestiging dat ik op de goede weg zat.’

Utrecht had de vibe

Een vervolg op het hbo was een logische stap. Lisa koos voor de opleiding Journalistiek in Utrecht: ‘De hbo-school die ik in Tilburg bezocht, lag midden in een woonwijk. Dat voelde niet als een plek waar ik wilde studeren. Utrecht was veel stedelijker en paste beter bij me.’ Tijdens haar studie liep ze stage bij Libelle en bleef daar als zzp’er hangen. Ze schreef ook voor andere magazines zoals Gers! en werkte als communicatiemedewerker bij een vervoersorganisatie in Rotterdam. ‘Maar ik miste uitdaging. Ik wilde meer impact maken. Dus ging ik rondneuzen op LinkedIn.’

‘Laat zien dat je er zin in hebt!’

Een vacature bij de Nationale Politie bracht haar op een nieuw pad. ‘Ik had eerder gesolliciteerd bij een eenheid in Rotterdam, maar werd toen niet uitgenodigd. Deze keer wel. Ik had natuurlijk geen politie-ervaring, maar ze gingen aan op mijn enthousiasme. Dat is misschien wel mijn gouden tip voor alles: laat zien dat je er zin in hebt.’ Lisa werkt nu als socialmediaredacteur bij Korpsmedia, het landelijke mediateam van de politie. ‘We maken content voor Instagram, Facebook, YouTube, Spotify en sinds kort ook TikTok. Mijn eerste werkdag begon meteen met een videoscript over het veiligheidsvest van agenten. Wist je dat zo’n vest zeven kilo weegt? Ik werd gelijk in het diepe gegooid, maar dat vond ik juist leuk.’

Echte verhalen

Een belangrijk onderdeel van Lisa’s werk is het format Echte Politieverhalen, waarin agenten vertellen over één specifieke melding. ‘Daar gaat veel werk aan vooraf. We scouten zelf de agenten, houden twee voorgesprekken en kijken of ze goed kunnen vertellen en een fijne stem hebben. Daarna nemen we alles op en daar zit ook veel werk in: we interviewen de kandidaten zo’n een tot twee uur en dat brengen we terug in de montage tot een aflevering van 10-15 minuten. Daarna gaat de video online.’

Van gezellig naar grimmig

Lisa loopt regelmatig mee met politiediensten, zoals horecadiensten in Breda. ‘Je ziet hoe een avond kan omslaan van gezellig naar grimmig. De politie probeert vooral te de-escaleren. Fietsagenten, ook wel Bikers genoemd, zetten hun fietsen bliksemsnel neer om afstand te creëren, zodat collega’s rustig het verhaal kunnen aanhoren. Het is indrukwekkend om te zien hoe snel en professioneel dat gaat.’

Roze in Blauw

Tijdens de Pride in Amsterdam liep Lisa mee met Roze in Blauw, een netwerk binnen de politie voor LHBTQIA+ collega’s en burgers. ‘Dat zijn agenten die zelf onderdeel zijn van de community, of zich er nauw bij betrokken voelen’, vertelt Lisa. ‘Ze doen dit naast hun reguliere werk en zijn er speciaal voor mensen die zich niet altijd veilig voelen om naar de politie te stappen.’ Tijdens de Pride was hun doel vooral: zichtbaar zijn en het gesprek aangaan. ‘Sommigen zeiden: “Wat goed dat jullie er zijn, in mijn land is dat ondenkbaar.” Dat soort reacties zijn zó waardevol.’

Niet wijzen, maar uitleggen

De communicatiestrategie van de politie is om zichtbaar, benaderbaar en interactief te zijn. ‘We zitten op social media met name voor een jonge doelgroep die niet te bereiken zijn via traditionele media’, vertelt Lisa. ‘We willen niet belerend zijn, maar juist informeren. Als je uitlegt waarom iets gebeurt, ontstaat er begrip. Dat is precies wat we willen bereiken met formats als Echte Politieverhalen en Humans of the Police. Als we het bijvoorbeeld hebben over nepagenten of femicide, dan is het belangrijk om goed te onderzoeken wat we wel en niet kunnen vertellen, en op welke manier.'

Trots op het GLR en het mbo

Lisa kijkt met veel waardering terug op haar tijd bij het GLR. ‘Ik heb daar echt leren dóen. Vooral op het gebied van Adobe en storytelling. Op het hbo werd je meteen in Premiere Pro gegooid zonder uitleg, bij het GLR kreeg je die basis wél. Je mocht zijn wie je was, en dat werd juist aangemoedigd. Dat gaf me het gevoel dat ik er mocht zijn, als studerende creator en als mens.’ Ook het mbo draagt ze een warm hart toe. ‘Als mensen daar denigrerend over doen, zeg ik: ik heb daar alles geleerd wat ik nu gebruik. Ik ben er trots op. Het GLR gaf me een stevige basis. Zonder die praktische kennis had ik het op het hbo, en nu in mijn werk, een stuk lastiger gehad.’